بسس

لغت نامه دهخدا

بسس. [ ب ِ س َ ] ( ع اِ ) ج ِ بِسَه و بِسَّه. ( ناظم الاطباء ).
بسس. [ ب ُ س ُ ] ( ع اِ ) پسته های لت کرده شده. || شتر مادگان رام و انس یافته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || شبانان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).