بخت کوری

لغت نامه دهخدا

بخت کوری. [ ب َ ] ( حامص مرکب ) کوربخت بودن. || شوی خوب نداشتن زن. بدبختی زن :
ز دولا کرد آب اندر خنوری
که شویدجامه را هر بخت کوری.شهابی ( سهانی ؟ ) ( از فرهنگ اسدی ).

فرهنگ فارسی

کور بخت بودن یا شوی خوب نداشتن زن .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال قهوه فال قهوه فال چوب فال چوب فال پی ام سی فال پی ام سی فال ابجد فال ابجد