بازی داشتن. [ ت َ] ( مص مرکب ) ببازی داشتن. سهل گرفتن. به بی اعتنائی برگزار کردن. شوخی پنداشتن. کوچک شمردن : نخستین فطرت ، پسین شمار تویی ، خویشتن را به بازی مدار.فردوسی.نگر تا نداری به بازی جهان نه برگردی از نیک پی همرهان.فردوسی.از بهر تو جان بازی است پیشش جان بازی او را مدار بازی.مسعودسعد.