ارجعی

لغت نامه دهخدا

ارجعی. [ اِ ج ِ ] ( ع فعل امر ) صیغه واحد مؤنث امر حاضر است بمعنی بازگشت کن تو ای زن و این خطابیست به روح مؤمن بوقت مرگ. ( غیاث اللغات ).
- ندای ارجعی ؛ ندائی که گاه مردن بنده مؤمن شنود، مقتبس از آیه ٔ: یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی الی ربک راضیة مرضیة. ( قرآن 27/89 و 28 ).

فرهنگ فارسی

( جمله فعلی ) مفرد امر حاضر از (( رجوع ) ) بازگرد ( مونث ) فجر : (( ارجعی الی ربک راضیه مرضیه ) ) (( بی حس و بی گوش وبی فکرت شوید تاخطاب ارجعی را بشنوید . ) ) ( مثنوی )
بازگشت کن تو ای زن

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
رجع (۱۰۴ بار)