الخیام یک محوطه باستان شناسی در بیابان یهودیه در کرانه باختری رود اردن و نزدیک دریای مرده است. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که گروه هایی از شکارچیان از اواسط دوران میان سنگی تا اوایل دوران نوسنگی به طور پیوسته در این مکان زندگی می کرده اند. یافته های باستانی در الخیام محوطه شاخص برای دوره خیامی به شمار می آید. محوطه الخیام توسط رنه نوویل در ۱۹۳۴، توسط ژان پرو در ۱۹۵۱ و توسط گونزالس اشرگارای در ۱۹۶۱ حفاری شد.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: خیم (۱ بار) «خِیام» جمع «خیمه» است، ولی به طوری که در روایات اسلامی آمده، خیمه های بهشتی، از نظر گستردگی، وسعت و زیبایی، شباهتی به خیمه های این جهان ندارند. این نکته نیز قابل توجّه است که، «خیمه»، طبق آنچه علمای لغت و بعضی از مفسران گفته اند تنها به معنای خیمه های پارچه ای که در میان ما معروف است نمی باشد، بلکه به خانه های چوبی و یا حتی هر خانه مدوری، کلمه «خیمه» اطلاق می شود، و گاه گفته شده «خیمه» عبارت است از هر خانه ای که از سنگ و مانند آن ساخته نشده است. چادر. طبرسی فرموده: خیمه هر خانهای است که از پارچه درست کنند و بر ستونها و میخ تکیه گوید: خیمه خانهای است که از شاخههای درختان ساخته میشود و قاموس هر دو را ذکر کرده است به نظر میآید که مراد از مقصودات، مخصوصات باشد یعنی زنان سفید بدن که به شوهران خود مخصوص اند و در خیمههای بهشتی اند رجوع شود به «حور». با کراجعه به آیات قرآن مجید بدست میآید که حوریان بهشت هم در ساختمانهای بهشتی و هم در خیمههای بهشتی جا دارند.