ارزان فروش

لغت نامه دهخدا

ارزان فروش. [ اَ ف ُ ] ( نف مرکب ) که ارزان فروشد. فروشنده بقیمت مناسب. سهل البیع :
به بازارگان گفت چندین مکوش
به افزونی ای مرد ارزان فروش.فردوسی.ولیکن تو بستان که صاحب خرد
از ارزان فروشان برغبت خرد.( بوستان ).

فرهنگ عمید

کسی که چیزی را به بهای ارزان می فروشد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ارزان فروشنده فروشنده به قیمت مناسب .