[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: بدو (۳۱ بار) بادیه. صحرا. ، ، و اگر احزاب بیاید دوست دارند که ایکاش بادیه نشین و میان صحرا نشینان بودند. در مجمع فرموده: بادیِ کسی است که در بادیه ساکن باشد حدیث «مَنْ بَداجفا» از آن است یعنی هر که بادیه نشین باشد اهل جفا میشود.