لغت نامه دهخدا بادک. [ دَ] ( اِ ) کودک ساقی باده دهنده زنان سلاطین پارسی ، و رودک و ریدک ساقی باده ده مردان کمتر از ده سال داشته باشد و ببلوغ نرسیده باشد. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ).بادک. [ دَ ] ( اِخ )قریه ای است بیک فرسنگی ابرقوه. ( فارسنامه ناصری ).
