لغت نامه دهخدا اهل صفا. [ اَ ل ِ ص َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از صوفیان. ( انجمن آرا ). صاف دل. ( ناظم الاطباء ) : مودت اهل صفا چه در روی و چه در قفا. ( گلستان ). || عیاش. ( ناظم الاطباء ).
