اندازان

لغت نامه دهخدا

اندازان. [ اَ ] ( ق ) درحال انداختن. ( یادداشت مؤلف ).
- کلوخ اندازان ؛ در حال انداختن کلوخ. و رجوع به سنگ انداز در ترکیبات انداز شود.

در حال انداختن