لغت نامه دهخدا
امرین. [ اَ م َرْ رَ / اَ م َرْ ری ] ( ع اِ ) لقیت منه الامرین بصیغه تثنیه و یا لقیت منه الامرین بصیغه جمع؛ یعنی دیدم از وی سختیها و تلخیها.( ناظم الاطباء ). و رجوع به اَمَرّ و اَمَرّان شود.
امرین
امرین. [ اَ م َرْ رَ / اَ م َرْ ری ] ( ع اِ ) لقیت منه الامرین بصیغه تثنیه و یا لقیت منه الامرین بصیغه جمع؛ یعنی دیدم از وی سختیها و تلخیها.( ناظم الاطباء ). و رجوع به اَمَرّ و اَمَرّان شود.
فرهنگ فارسی
لقیت منه الامرین بصیغه تثنیه و یا لقیت منه الامرین بصیغه جمع یعنی دیدم از وی سختیها و تلخیها .
