اسوالد

لغت نامه دهخدا

اسوالد. ( اُ ) ( اِخ ) ( سن... ) سلطان نورتمبرلاند. وی به نصرانیت گروید و در 642 م. در محاربه بقتل رسید.
اسوالد. [ اُ ] ( اِخ ) ( سن... ) سراسقف یرک است.وی در 922 م. درگذشت و روز 29 شباط ذکران وی است.
اسوالد. [ اُس ْ ] ( اِخ ) یکی از حکمای اسکاتلند که در قرن 18 م. میزیست.

گزارش محتوای نامناسب