می پرستی

لغت نامه دهخدا

می پرستی. [ م َ / م ِ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) صفت و پیشه می پرست. باده گساری. می خوارگی :
تا می پرستی پیشه موبد است
تا بت پرستی پیشه برهمن.فرخی.مشو شیرین پرست ار می پرستی
که نتوان کرد با یکدل دو مستی.نظامی.ز مستی همه می پرستی بود
چه حاجت بود می چو مستی بود.امیرخسرو.بت پرستی ز می پرستی به
مردن عاقلان ز مستی به.اوحدی.و رجوع به می پرست شود.

فرهنگ عمید

اشتیاق بسیار به نوشیدن باده داشتن.

فرهنگ فارسی

علاقه مفرط بنوشیدن شراب .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم