گل محمدی
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
از برخی نمونه های این گل، گلاب می گیرند. این گونه از رز مقاومت بالایی در مقابل کم آبی دارد. این گیاه مانند سایر رزها، درختچه ای برگ ریز است که ارتفاع آن به ۲٫۲ متر نیز می رسد و شاخه های آن با خارهای تیز و محکمی حفاظت می شوند. گل گلاب طیف رنگی از صورتی روشن و متوسط تا سرخ روشن دارد.
گل سرخ از دیرباز در ایران کشت شده است؛ ولی از آن جایی که عصاره و گلاب آن از دمشق به اروپا رفته است، اروپاییان آن را رز دمشقی می نامیدند. گل سرخ از تیرهٔ رزاسه و قسمت قابل مصرف آن گل و غنچهٔ خشک یا تازهٔ آن است.
ایران، ترکیه، هند و افغانستان کشورهایی هستند که در بخش های مرتبط با گلاب گیری، روغن گیری و تولید عطر از گل گلاب در حال فعالیت هستند.
پیشینهٔ پرورش گل سرخ مربوط به دوران هخامنشی و در استان فارس برمی گردد. گفته می شود: گل محمدی در قرن سیزدهم توسط جنگجویی به نام رابرت دی بری، از سوریه به اروپا برده شد. شکسپیر و همچنین شاعر انگلیسی «توماس ریورز» در آثار خود از گل محمدی نام برده اند. [ نیازمند منبع]
این نوع گل سرخ، برگ های مرکب از ۷ و به ندرت ۹ برگچه دندانه دار دارد و به نظر می رسد که نوعی دو رگه ثابت از Rosa gallica و Rosa canina می باشد. عده ای آن را یک دورگه ثابت از Rosa gallica و Rosa moschata ذکر نموده اند. گلبرگ های آن رنگ صورتی روشن یا سفید دارد. [ نیازمند منبع]
گل محمدی درختچه ای دارای شاخه های گل دهنده تیغ دار، استوانه ای شکل، بدون شیار و دارای برگ های مرکب شانه ای که دارای ۵–۳ برگچه متقابل دندانه دار می باشد. رگبرگ های پشت برگ مشخص و بهم رفته، برگچه چرمی و بیضی شکل، نوک تیز به طول ۵–۳ سانتی متر و روی برگ ها صاف و سبز و پشت آن ها سبز کمرنگ و دُمبرگ هایش خزی و نمدی است و با کرک های غده ای پوشیده شده و تا انتهای جام گل کشیده شده است. [ نیازمند منبع]
گل ها به شکل صورتی خوش رنگ با ۳۲ گلبرگ صورتی مشابه و یکدست که در اوایل صبح شروع به ظاهر شدن می نمایند. کاسبرگ ها به تعداد ۵ عدد که حداقل سه تای آن ها دارای زوائد بزرگی در لبه ها هستند. پرچم ها زرد رنگ به تعداد ۱۰۰ عدد در ترکیب گل وجود دارند. میوه آن پس از ریزش گلبرگ ها گوشتی گرد یا تخم مرغی به طول ۱٫۵ سانتی متر که در داخل برجستگی کوزه ای شکل زیر گلبرگ ها قرار دارند.
