نوبه زن

لغت نامه دهخدا

نوبه زن. [ ن َ / نُو ب َ / ب ِ زَ ] ( نف مرکب ) نوبت زن. نقاره چی :
نوبه زنت کیقباد میده نهت اردشیر
نیزه برت تهمتن غاشیه کش گستهَم.خاقانی.مردان علْوی هفت تن درگاه او را نوبه زن
خصمان سفلی چار تن پیشش پرستار آمده.خاقانی.