لغت نامه دهخدا نفس راندن. [ ن َ ف َدَ ] ( مص مرکب ) سخن گفتن. نفس برآوردن : راه نفسم بسته شد از آه جگرتاب کو همنفسی تا نفسی رانم ازین باب.خاقانی.
