ناهار خوردن

لغت نامه دهخدا

ناهار خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) ناهار شکستن. صبحانه خوردن. به ناشتا خوردن. || روزه گشادن. روزه بازکردن. افطار کردن. || در تداول ، طعام خوردن به نیمروز.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - صبحانه خوردن ناشتاخوردن . ۲ - افطارکردن روزه شکستن .۳ - غذاخوردن در وسط روز.

ویکی واژه

pranzare