لغت نامه دهخدا
مکری. [ م ُ ک َرْ ری ] ( ع ص ) شتر نرم آهسته رفتار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مکری. [ م ُ ] ( اِخ ) از طوایف آذربایجان ساکن شرق وشمال شرق مهاباد ساوجبلاغ. اهل تسنن و خانه نشین هستند. ( کرد و پیوستگی نژادی آن ص 66 و 123 ). ساکنان ساوجبلاغ غالباً از کردهای شهرنشین و زارع هستند و از طوایف مکری می باشند که زمستان را در دهات و تابستان را در ییلاق بسر می برند. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 176 ).