معنی مقاره | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( مقارة ) مقارة. [ م ُ قارْ رَ ] ( ع مص ) با کسی قرار گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ) ( از اقرب الموارد ). با هم آرام گرفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آرام وقرار گرفتن و آرمیدن و ساکن شدن با کسی. ( از ناظم الاطباء ). || آرام گرفتن و منه قول ابن مسعود: «قارّوا الصلوة»، یعنی آرام بگیرید و حرکت نکنید وگویند «قار فی الصلوة» ایضاً. ( از اقرب الموارد ).