لغت نامه دهخدا معیوبی. [ م َع ْ ] ( حامص ) مأخوذ از تازی ، عیب داشتگی و عیب ناکی. || داغ داری و لکه داری. || رسوایی و بدنامی و بی آبرویی و ننگ داری. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به معیوب شود.
