لغت نامه دهخدا ( مطالة ) مطالة. [ م ِ ل َ ] ( ع اِمص ) آهنگری. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). حرفه مطّال. ( از محیطالمحیط ). و رجوع به مطال شود. || خودسازی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
