لغت نامه دهخدا مرتعه. [ م َ ت َ ع َ ] ( ع اِ ) چراگاه. مرتع. چمن زار : او نمی دانست کاندر مرتعه از کلاب آمد ورا این واقعه.مولوی.رجوع به مرتع شود.
