چشم حقارت

لغت نامه دهخدا

چشم حقارت. [ چ َ / چ ِ م ِ ح ِ رَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نظر تحقیر. دیده حقارت.
- بچشم حقارت در کسی یا چیزی نظر کردن ، سوی کسی بچشم حقارت دیدن ؛ کنایه است از خرد و حقیر انگاشتن آن کس یا آن چیز و بی ارزش و بی اعتبار پنداشتن آن :
هیچ مبین سوی او بچشم حقارت
زآنک یکی جلدگربز است و نونده.یوسف عروضی.گرت جاه باید مکن چون خسان
بچشم حقارت نظر در کسان.سعدی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم