لغت نامه دهخدا نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند : سر زنگی نخل بالا فتادچو زنگی که از نخل خرما فتاد.نظامی.
