پیچا

لغت نامه دهخدا

پیچا. ( نف ) صفت فاعلی دائمی. پیچنده. محیط بجمیع اطراف و بهمه جا فرارسیده واحاطه نموده و پیچنده. ( آنندراج ). که پیچد. پیچان.
پیچا. ( اِ ) گربه ( در دیلمان و گیلان ).

فرهنگ عمید

۱. پیچنده.
۲. پیچیده.
۳. (قید ) در حال پیچیدن.

فرهنگ فارسی

پیچان، پیچنده، درحال پیچیدن، پیچیده، پیچابودن
( صفت ) ۱- پیچنده پیچان . ۲- محیط بجمیع اطراف و بهمه جا فرا رسیده و محیط .