لغت نامه دهخدا
یکی پیره سر بود هیشوی نام
جوان مرد و بیدار و با فرّ و کام.فردوسی.پدر پیره سر شد تو برنادلی
ز دیدار پیران چرا بگسلی.فردوسی.پدر پیره سر بود و برنا دلیر
ببسته میان را بکردار شیر.فردوسی.چو کاوس شد بی دل و پیره سر
بیفتاد ازو نام و فر و هنر.فردوسی.چرا بایدم زنده با پیره سر
بخاک اندرافکنده چندین پسر.فردوسی. || سالخوردگی. پیری :
جهاندیده گودرز با پیره سر
نه پور و نبیره نه بوم و نه بر.فردوسی.همان شاه لهراسپ با پیره سر
همه بلخ ازو گشت زیر و زبر.فردوسی.چنین گفت گودرز با پیره سر
که تا من بمردی ببستم کمر.فردوسی.ابا پیره سر تن برین رزمگاه
بکشتن دهم پیش ایران سپاه.فردوسی.
