پاک نژاد

لغت نامه دهخدا

پاک نژاد. [ ن ِ ] ( ص مرکب ) پاک گوهر. پاک گهر. اصیل. پاکزاد. نجیب. ممحوض النسب. خالص نسب :
پادشاهی گذشت پاک نژاد
پادشاهی نشست فرخ زاد
گر برفت آن ملک بما بگذاشت
پادشاهی کریم و پاک نژاد.فرخی.پاکیزه دین و پاک نژاد و بزرگ عفو
نیکودل و ستوده خصال و نکوشیم.فرخی.خواجه سید ستوده هنر
خواجه پاک طبع پاک نژاد.فرخی.

فرهنگ عمید

پاک گوهر، پاک زاد، نجیب، اصیل.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاک گوهر
پاک گوهر پاک گهر