معنی گنده دهان

لغت نامه دهخدا

گنده دهان. [ گ َ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) گنده دهن. آنکه دهان او بدبو بود. ابخر. ردی ءالنکهة :
گنده دماغی بنفشه بوی نه کالوخ
گنده دهانی کرفس خای نه کیکیز.سوزنی.از بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ
آن همچو شیر گنده دهان پیس چون پلنگ.سوزنی.زنخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ
چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار.سوزنی.