گاه نشین

لغت نامه دهخدا

گاه نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) تخت نشین. مسندنشین.

فرهنگ فارسی

تخت نشین
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
استخاره کن استخاره کن فال تک نیت فال تک نیت فال احساس فال احساس فال کارت فال کارت