ناپاک دین

لغت نامه دهخدا

ناپاک دین. ( ص مرکب ) کافر. ملحد. بی دین. ( ناظم الاطباء ). بددین. کج اعتقاد. که بر دین راست و درست نیست. که صاحب دین پاک نیست :
تو دانی که ارجاسب ناپاک دین
بیامد به کین با سواران چین.فردوسی.بدو گفت ضحاک ناپاک دین
چرا بنددم ؟ چیست با منش کین.فردوسی.بفرمود کشتن به شمشیر کین
که ناپاک بودند و ناپاک دین.سعدی.|| ( اِ مرکب ) دین ناپاک. دینی که حنیف نیست. دینی که راست و درست و به حق نیست.

فرهنگ عمید

کافر، ملحد.

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) کافر ملحد. ۲- ( اسم ) دین نادرست .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم