غالیه سایی

لغت نامه دهخدا

غالیه سایی. [ ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) غالیه سائی. خوشبوی سازی. عطاری :
آن جام صدف ده که بخندد چو دم صبح
چون صبح نمود آن صدف غالیه سایی.خاقانی.ببوی زلف رخت میروند و می آیند
صبا بغالیه سائی و گل به جلوه گری.حافظ.و رجوع به غالیه سودن شود.