غم پرست

لغت نامه دهخدا

غم پرست. [ غ َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) غمخوار. آنکه غم کسی یا چیزی را خورد :
روز و شب خوابم نمی آید بچشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع.حافظ.غم پرستان ترا با عیش و عشرت کار نیست
در شراب «اعظم » بامید خمار افتاده است.علیقلی خان اعظم ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

ویژگی آن که غم را دوست دارد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه غم کسی یا چیزی خورد غمخور .