معنی عشوه گری

لغت نامه دهخدا

عشوه گری. [ ع ِش ْ وَ / وِ گ َ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت عشوه گر. عشوه سازی. عشوه کاری. ( فرهنگ فارسی معین ). دلفریبی و شوخ چشمی. ( ناظم الاطباء ) :
یک زبان داری و صد عشوه گری
من و صدجان ز پی عشوه خری.خاقانی.- عشوه گری کردن ؛ عشوه سازی کردن :
عشوه گری میکند لعل تو و طرفه آنک
عقل چو خاقانئی عشوه خری میکند.خاقانی.