صطبل

لغت نامه دهخدا

صطبل. [ ص ِ طَ ] ( اِ ) مخفف اصطبل است :
افریقیه صطبل ستوران بارکش
عموریه گریزگه باز و بازدار.منوچهری.گوش بعضی از تعالواها کر است
هر ستوری را صطبلی دیگر است.مولوی.رجوع به اصطبل شود.

گزارش محتوای نامناسب