شرجی

لغت نامه دهخدا

شرجی. [ ش َ ] ( اِ ) بادی در بوشهر و آبادان و سایر نقاط ساحلی جنوب که از دریا وزد گرم و مرطوب و دم گیر. نام بادهای بحری که در خوزستان وزد. نام بادی که در فلاحیه از طرف دریا می وزد و دارای بخار بسیار است. ( یادداشت مؤلف ).
شرجی. [ ش َ جی ی ] ( ص نسبی ) منسوب است به شرجة که موضعی است در مکه یا نواحی آن. ( از انساب سمعانی ).
شرجی. [ ش َ ] ( اِخ ) احمد شهاب الدین یا زین الدین ابوالعباس شرجی زبیدی یمنی حنفی. تحصیلات خود را در مکه مکرمه به پایان رسانید و دارای تألیفاتی است از جمله : التجرید الصریح. طبقات الخواص. الفوائد و الصلة و العوائد. در 812 م. بدنیا آمد و در 893 یا 999م. درگذشت. ( از معجم المطبوعات ).

فرهنگ معین

(شَ ) (ص . ) آب و هوای گرم و مرطوب ویژة مناطق ساحلی .

فرهنگ فارسی

منسوب است به شرجه که موضعی است در مکه یا نواحی آن .

ویکی واژه

آب و هوای گرم و مرطوب ویژة مناطق ساحلی.