روباه باز

لغت نامه دهخدا

روباه باز. ( نف مرکب ) کنایه است از محیل و مکار. ( آنندراج ). حیله گر. نیرنگ باز. افسونگر. روبه باز :
کی ز آه و اشک مظلومان دلش آید به رحم
گرگ بالان دیده باشد ظالم و روباه باز.مخلص کاشی ( از آنندراج ).و رجوع به روبه باز و روباه بازی شود.