عالی مکان

لغت نامه دهخدا

عالی مکان. [ م َ ] ( ص مرکب ) آنکه منزلت و مقام رفیع دارد. آنکه مکان شریف دارد. عالیقدر. عالیجاه :
بگشا ز بال همت عالی مکان گره
تا کی شوی چو بیضه در این آشیان گره.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

آن که مقام رفیع دارد، عالی محل، عالی جاه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که دارای مقامی بلند است والا جاه عالی مرتبت .