لغت نامه دهخدا
تو گوئی چو شد تیر تخشش بلند
که کرده ست این ریشه در کاربند.وحید ( از آنندراج ).از بسکه گرم سوی عدویت روان شود
چون تیر تخش ناوک آتش فشان شود.اشرف ( ایضاً ). || بعضی گویند تخش نوعی از کمان است که تیر بسیار کوچکی دارد. ( برهان ). نوعی از کمان که تیر کوچک دارد. ( غیاث اللغات ). نوعی از کمان که تیر از آن به تعبیه اندازند. ( آنندراج ) ( فرهنگ رشیدی ) ( غیاث اللغات ). نوعی از کمان که تیر بسیار کوچکی دارد. ( ناظم الاطباء ). نوعی از کمان است. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). کمان تیر ناوک. ( غیاث اللغات ). ولف در فهرست شاهنامه تخش را بمعنی کمان ، قوس نوشته و بدین بیت شاهنامه ارجاع کرده :
همه بنده در پیش رخش منند
جگرخسته تیغ و تخش منند.
( از حاشیه برهان قاطع چ معین ) _( : k05l )_
کمان تخش از هر سوی میدان
لب زه می گرفت از کین به دندان.وحشی ( از آنندراج ).به عطری که عطار گیسو دهد
به تیری که از تخش ابرو دهد.ظهوری ( ایضاً ).ز هر سو دواندند پرنده رخش
بدانسان که تیر از کمانهای تخش.وحید هاتفی ( ایضاً ). || لغتی است درتخس :
گشایم در گنجهای کهن
که ایدر فکندم به شمشیر بن...
بخواه آنچه خواهی و دیگر ببخش
مکن بر دل ما چنین روز تخش.فردوسی.رجوع به تخس شود.
