معنی رزانت | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

رزانت. [ رَ ن َ ] ( ع اِمص ) رزانة. آهستگی و گرانباری و سنگینی. ( ناظم الاطباء ). آهستگی و گرانباری. ( غیاث اللغات ) ( بحر الجواهر ). آهستگی. ( از کشاف زمخشری ). سنگینی. آهستگی. ( فرهنگ فارسی معین ). || آرمیدگی و استواری و وقار. ( ناظم الاطباء ). سنجیدگی و ثابت قدمی. آرمیدگی و استواری. ( غیاث اللغات ). استحکام. وقار. متانت. ( یادداشت مؤلف ). بردبار و صاحب وقار شدن. ( فرهنگ نظام ). باوقار بودن.سنگین بودن. وقار. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کوه است بارزانت و نار است باعلو
باد است باسیاست و آب است باصفا.مسعودسعد.چون کاری آغاز کند [شیر]... در تقریر فواید و منافع آن مبالغت کنم تا شادی او به متانت رأی و رزانت عقل خویش بیفزاید. ( کلیله و دمنه ). از حصافت عقل و رزانت رأی و نیت صافی و مکرمت وافی ناصرالدین همین توقع داریم که خانه یکی داند و طریق مجانبت یکسو نهد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 242 ). || خردمندی. ( از کشاف زمخشری ) :
قابل و لاحق رزانت او
مهبط وحی حق امانت او.سنایی.
رزانة. [ رَ ن َ ] ( ع اِمص ) آهستگی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ترجمان القرآن چ دبیرسیاقی ص 51 ). وقار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رزانت. رجوع به رزانت شود.
رزانة. [ رَ ن َ ] ( ع مص ) صاحب وقار گردیدن. ( از اقرب الموارد ). بردبار و صاحب وقار گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). باآرام شدن. ( مصادر اللغه زوزنی ). آهسته شدن. ( دهار ).