تئین

لغت نامه دهخدا

تئین. [ ت ِ ]( فرانسوی ، اِ ) ماده ای است شبیه به کافئین که از چای گیرند. الکالوئید عصاره ٔچای. و رجوع به چای و گیاه شناسی گل گلاب ص 204 شود.

فرهنگ عمید

الکلوئید موجود در برگ چای که خاصیت آن مانندِ کافئین است.

فرهنگ فارسی

( اسم ) شبه قلیایی که از چای استخراج کنند.