ناشتائی

لغت نامه دهخدا

ناشتائی. ( اِ ) هر چیزی که پس از مدتی چیز نخوردن و روزه گرفتن خورند. ( ناظم الاطباء ). صبحانه. ناهارشکن. ناشتاشکن. زیرقلیانی. سلفه. طعام مختصری که صبح با چای یا قهوه رقیق خورند. || ( حامص ) روزه داری. گرسنگی. ناهاری. ( ناظم الاطباء ). ناشتا بودن. رجوع به ناشتا شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال راز فال راز فال عشق فال عشق فال نخود فال نخود فال احساس فال احساس