عبادتگاه. [ ع ِ دَ ] ( اِ مرکب ) عبادتگه. جای پرستش و عبادت. سجده گاه. معبد. مزگت. ( ناظم الاطباء ). عبادتخانه. آنجا که خدا را در آن بپرستند : و عبادتگاهی ساخت و مردم را خداپرستی آموخت. ( فارسنامه ابن البلخی ص 28 ). ز سمرقند بسی کس به دعای تو شدند به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش.سوزنی.
