معنی سوقه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( سوقة ) سوقة. [ ق َ ] ( ع اِ ) رعیت. || مردم فرومایه. واحد و جمع و مذکر و مؤنث در وی یکسان است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). عوام الناس. ( مفاتیح ) : محفل های سوقة و اوساط مردمان و موضعها می گشت. ( کلیله و دمنه ).
همومها لاتنقضی ساعة
عن ملک فیها و عن سوقة.( سندبادنامه ).|| مردم بازاری. ( زمخشری ).

فرهنگ معین

(قَ یا قِ ) [ ع . سوقة ] (اِ. ) ۱ - رعیت . ۲ - مردم فرومایه .

فرهنگ عمید

مردم فرومایه، مردم بازاری، رعیت.

فرهنگ فارسی

۱ - رعیت . ۲ - مردم فرومایه سفله .
رعیت عوام الناس

دانشنامه عمومی

سوقه (مانه و سملقان). سوقه روستایی در دهستان جیرانسو بخش مرکزی شهرستان مانه و سملقان استان خراسان شمالی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۷۰ نفر ( ۲۷خانوار ) بوده است.