روزی

به تمامی نیازهایی که برای ادامه حیات موجودات ضروری است، رزق اطلاق می‌شود. از آنجا که خداوند خالق همه موجودات است و استمرار حیات هر موجودی در واقع به معنای خلق مداوم و لحظه به لحظه اوست، روزی‌رسانی نیز بر عهده خداوند سبحان قرار دارد. در روایات، عواملی برای افزایش یا کاهش رزق و روزی ذکر شده است. رزق و روزی به معنای روزی و عطای دائمی است، چه در دنیا و چه در آخرت، چه مادی و چه معنوی. بسیاری از ما بر این باوریم که رزق تنها به درآمد، خودرو، غذا و به طور کلی مادیات مربوط می‌شود. هرچند این دیدگاه نادرست نیست، اما رزق معنای عمیق‌تری دارد که فراتر از این موارد است. هر نعمتی که از سوی خداوند رحمان و رحیم به ما می‌رسد، رزق محسوب می‌شود. به عنوان مثال، زمانی که با مشکلی روبرو می‌شویم و خداوند به ما صبر می‌دهد تا آن مشکل را کمتر احساس کنیم، آن صبر نیز رزق است. همچنین هر فرصتی که برای انجام کارهای نیک و خیر به دست می‌آوریم، رزق به شمار می‌آید. خداوند مادیات را به همه بندگانش عطا می‌کند، اما رزق خوبی‌ها را تنها به بندگان محبوبش می‌دهد.