پنک. [ پ َ ن ِ ] ( هزوارش ، اِ ) به زبان زند و پازند آلوچه را گویند و آن میوه ای است معروف. ( برهان قاطع ). صاحب برهان گوید: بمعنی آلوچه است و چنان نیست و آن منک است بنون بمعنی آلوی کوهی. ( آنندراج ). و گفته آنندراج نیز غلط است و کلمه نلک است. پنک. [ پ َ ن َ ] ( اِ ) وجب باشد که به عربی شبر خوانند. ( برهان قاطع ). وژه. ( آنندراج ). پنک. [ پ ِ ] ( اِ ) گرفتن اعضای آدمی باشد با دو سر انگشت یا ناخن چنانکه به درد آید. ( برهان قاطع ). گرفتن عضوی از اعضای آدمی باشد به دو انگشت یا پنجه چنانکه به درد آید، و آن را پنج و پنجال نیز گویند و تبدیل جیم با کاف شده. ( آنندراج ). نشگون. و لله باشی معنی دریچه خانه و وقت بامداد یعنی صبح را نیز بدان افزود، و احتمال میدهد که بمعنی آلو مصحف نلک باشد.
فرهنگ معین
(پَ نَ ) (اِ. ) وجب ، وژه ، شبر. (پِ ) (اِ. ) گرفتن و فشار دادن گوشت یا پوست بدن با دو سر انگشت چنان که به درد آید، نشگون .
فرهنگ عمید
= وجب
فرهنگ فارسی
( اسم ) گرفتن اعضای آدمی بدوسر انگشت چنانکه بدرد آید پنج پنجال نشگون. گرفتن اعضای آدمی باشد با دو سر انگشت یا ناخن چنانکه بدرد آید
ویکی واژه
از ایرانی باستان p/finakā* (کف دست). گرفتن و فشار دادن گوشت یا پوست بدن با دو سر انگشت چنان که به درد آید، نشگون. وجب، وژه، شبر.
