پرستشگر

لغت نامه دهخدا

پرستشگر. [ پ َ رَ ت ِ گ َ ] ( ص مرکب ) عابد. پرستنده. || خادم. چاکر. پرستنده :
ترا صدهزاران پرستشگرند
که از وی [ ابن یامین ] در آن کار چابکترند.شمسی ( یوسف و زلیخا ).

فرهنگ معین

(پَ رَ تِ گَ ) (ص فا. ) ۱ - عابد. ۲ - چاکر، خادم .

فرهنگ عمید

۱. پرستنده، عابد.
۲. [قدیمی] خادم، خدمتکار، چاکر.

فرهنگ فارسی

خادم، عابد، خدمتکار، پرستنده
( صفت ) ۱- پرستنده عابد . ۲- چاکر خادم خدمتکار پرستنده .

ویکی واژه

عابد.
چاکر، خادم.