پرخور

لغت نامه دهخدا

پرخور. [ پ ُ خوَرْ / خُرْ رْ ] ( نف مرخم مرکب ) اَکول. بسیارخوار. پرخوار. جَوّاظ. شکمخواره. بُلَع. بُلَعة.بولع. مِبلع. مقابل کم خور. و رجوع به پرخوار شود.

فرهنگ معین

(پُ. خُ )(ص فا. ) آن که بسیار می خورد.

فرهنگ عمید

آن که بسیار غذا بخورد، بسیارخوار.

فرهنگ فارسی

( اسم ) بسیار خوارشکم پرست شکم خواره شکمو بند. شکم شکم پرور پر خوار پر خواره اکول بلع بلعه مقابل کم خور .

ویکی واژه

ghiotto
goloso
آن که بسیار می‌خورد.