معنی وعید | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

وعید. [ وَ ] ( ع اِ ) وعده بد. مقابل وعده که نوید و مژده و وعده خوب است. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) :
ز توحید و قرآن و وعد و وعید
ز تأیید و از رسمهای جدید.فردوسی.این همه آمد شد و وعد و وعید
ازبرای امتحان خواهد بُدَن.عطار.چو عاصی ترش کرده روی از وعید
چو ابروی زندانیان روز عید.سعدی.|| هدیر شتر نر چون آهنگ جَستن نماید. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).
وعید. [ وَ ] ( ع مص ) بیم کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). تهدید. ( اقرب الموارد ). || وعده بد کردن. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(وَ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) وعدة بد دادن ، بیم دادن . ۲ - (اِ. ) وعدة بد، تهدید.

فرهنگ فارسی

وعده شروبدی دادن، بیم دادن، وعده بد
(اسم ) وعد. بد تهدید : (( ...چون ماه رمضان بود این تهدید و وعید را تا عید در توقف داشتند. ) )
بیم کردن تهدید

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] وعد به معنای عهد و تعهد کردن به انجام کاری را گویند؛ خواه امر خیر یا شر که با قرینه مشخص می شود. واژه وعید از وعد گرفته شده ولی فقط در وعده شر و تهدید به کار می رود.
"وعد" در لغت به معنی عهد می باشد
و در اصطلاح عبارتست از تعهّد کردن به انجام أمری، خواه آن أمر خیر باشد یا شرّ، و اختصاص پیدا کردن به یکی از آنها بواسطه قرینه، معین می‏شود.
معنای وعید
"وعید" که از وعد گرفته شده خبری است که فقط در وعدۀ شر و تهدید استعمال می گردد.
تفاوت وعده با وعید
← تفاوت از لحاظ استعمال
...
[ویکی شیعه] وعید تهدید و ترساندن به عذاب. یکی از راه های دین برای هوشیار نمودن و هدایت به خیر است. با وعده تفاوت دارد.تخلف از وعید برای خداوند ممکن است و تحقّق وعیدها بر اساس استحقاق بندگان است که در میان متکلمان موافق و مخالف دارد.
وعید تهدید وترساندن به عذاب است. این کلمه در قرآن شش مرتبه تکرار شده و افراد را از تحقّق وعیدهای الهی انذار داده و عاقبت کسانی که وعیدهای الهی را اهمیت داده و همچنین عاقبت کفار که وعیدهای الهی را دروغ پنداشتند را ذکر نموده است.
این افراد یا گروه ها در قرآن به خلود در آتش وعید داده شده اند:کافران، مشرکان، و منافقان
[ویکی اهل البیت] وعید خبری است که در شر و تهدید استعمال می گردد.
"وعد" در لغت به معنی عهد میباشد و در اصطلاح عبارتست از تعهد کردن به انجام أمری، خواه آن أمر خیر باشد یا شرّ و اختصاص پیدا کردن به یکی از آنها بواسطه قرینه، معین می شود. و "وعید" که از وعد گرفته شده خبری است که فقط در وعده شر و تهدید استعمال میگردد.
در قرآن برای حفظ روحیه خوف و رجا به تناسب وعدههای نیک به مؤمنان به انذار انسانها نیز پرداخته و آنها را از سرپیچی دستورات خداوند بیم داده است تا از این راه، بقاء حیات نوع بشر را تداوم بخشیده و به مسیر کمال رهنمون گردد.
واژه وعید در قرآن شش مرتبه استعمال شده است و انسانها را از تحقق وعیدهای الهی بیم داده و عاقبت کسانی که وعیدهای الهی را جدی گرفته و همچنین عاقبت کفار که وعیدهای الهی را دروغ انگاشتند را یادآوری نموده است که ما برخی از این وعیدها را ذکر نموده و بررسی مینماییم:
یکی از گروههایی که مخاطب وعیدهای خداوند قرار گرفتهاند کفار میباشند چرا که این گروه به عنوان اصلیترین دشمن حق جویان به حساب میآمدند، آنها به دلیل لجاجت از ایمان آوردن خود و دیگران جلوگیری میکردند و أنبیاء الهی و کتب آنها را تکذیب مینمودند لذا خداوند برای مقابله با این رفتارها، وعیدهای متفاوتی از جمله وعید عذاب در دنیا و آخرت به آنها داده است که نمونه های آن در قرآن فراوان به چشم میخورد: «فَإِذا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ فَذلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ عَلَی الْکافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ»؛ و هنگامی که در صور دمیده شود، آن روز روزی سخت است و برای کافران آسان نیست.
در این آیات خداوند به کافران که آیات الهی را مسخره کرده و قرآن را سحر نامیدند، وعید شدیدی میدهد و به آنها روزی سخت و مصیبت بار را وعده میدهد.
منافقان از دیگر گروههایی هستند که خداوند به آنها وعید داده است: «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ لایَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسارِعُونَ فِی الْکُفْرِ مِنَ الَّذِینَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُم ... أُولئِکَ الَّذِینَ لَمْ یُرِدِاللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِیم »؛ ای فرستاده (خدا)! آنها که در مسیر کفر شتاب می کنند و با زبان می گویند: «ایمان آوردیم» و قلب آنها ایمان نیاورده، تو را اندوهگین نسازند... آنها کسانی هستند که خدا نخواسته دلهایشان را پاک کند، در دنیا رسوایی و در آخرت مجازات بزرگی نصیبشان خواهد شد.
[ویکی الکتاب] معنی وَعِیدِ: وعده شرّ - وعده عذاب (کلمه "وعد" بدون همراهی با کلمه وعید هم معنای وعده خیر می دهد و هم به معنای وعده شر . ولی اگر هر دو با هم در کلامی بیایند ، وعد به معنای وعده خیر ، و وعید به معنای وعده شر خواهد بود.لذا خلف وعده مقبوح و زشت است ولی خلف وعید نشانه...
معنی یَعِدُکُمْ: به شما وعده می دهد (اگر این وعده وعده ی بد و شر باشد (وعید) آنگاه معنی ترساندن هم می دهد )
معنی یَعِدُهُمْ: به آنان وعده می دهد (اگر این وعده وعده ی بد و شر باشد (وعید) آنگاه معنی ترساندن هم می دهد )
معنی وَعْدَ: وعده (کلمه "وعد" بدون همراهی با کلمه وعید هم معنای وعده خیر می دهد و هم به معنای وعده شر . ولی اگر هر دو با هم در کلامی بیایند ، وعد به معنای وعده خیر ، و وعید به معنای وعده شر خواهد بود.لذا خلف وعده مقبوح و زشت است ولی خلف وعید نشانه ی کرم و لطف به ...
معنی وَعْدَکَ: وعده ی تو (کلمه "وعد" بدون همراهی با کلمه وعید هم معنای وعده خیر می دهد و هم به معنای وعده شر . ولی اگر هر دو با هم در کلامی بیایند ، وعد به معنای وعده خیر ، و وعید به معنای وعده شر خواهد بود.لذا خلف وعده مقبوح و زشت است ولی خلف وعید نشانه ی کرم و لط...
معنی وَعْدَهُ: وعده ی او (کلمه "وعد" بدون همراهی با کلمه وعید هم معنای وعده خیر می دهد و هم به معنای وعده شر . ولی اگر هر دو با هم در کلامی بیایند ، وعد به معنای وعده خیر ، و وعید به معنای وعده شر خواهد بود.لذا خلف وعده مقبوح و زشت است ولی خلف وعید نشانه ی کرم و لط...
معنی دِینَ: پاداش - به معنای مطلق جزا است ، چه وعده باشد و چه وعید -مجموع یا قسمتی ازاحکامی که خداوند بر انبیای خودش نازل کرده (در جمله "أَلَا لِلَّهِ ﭐلدِّینُ ﭐلْخَالِصُ " منظور عبادت است)
معنی یَعِدُکُمُ: به شما وعده می دهد (اگر این وعده وعده ی بد و شر باشد (وعید) آنگاه معنی ترساندن هم می دهد .حرکت آخرش از جهت تقارن با حرف ساکن یا تشدید دار کلمه بعد می باشد)
معنی یَعِدُهُمُ: به آنان وعده می دهد (اگر این وعده وعده ی بد و شر باشد (وعید) آنگاه معنی ترساندن هم می دهد .حرکت آخرش از جهت تقارن با حرف ساکن یا تشدید دار کلمه بعد می باشد)
معنی لَا یَدِینُونَ: متدین نمی شوند - دیندار نمی شوند - به احکام الهی عمل نمی کنند (کلمه دین بر مجموع یا قسمتی از احکامی که خداوند بر انبیای خودش نازل کرده اطلاق می گردد و این کلمه در اصل معنی پاداش و جزا می دهد چه در مورد کار خیر (وعده ) و چه در مورد کار شر (وعید) )
ریشه کلمه:
وعد (۱۵۱ بار)
راغب گوید: وعد در وعده خیر وشر هر دو بکار رود گویند: «وَعَدْتُهُ بِنَفْعٍ وَ ضَرٍ»... ولی وعید فقط در وعده شر گفته می‏شود. فعل آن «اَوْعَدَ ایعاداً»است. نگارنده گوید: دلیل قول راغب استعمال قرآن مجید است. . این «وعد» در خیر است . این «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «علیه‏السلام» است ایضا . فعل اول در وعده خیر ودوم در وعده شر وعذاب است. ایضاآیه . و . و نظائر آن که در باره شر و عذاب می‏باشد. * مواعده: هم برای مفرد باشد و هم بین الاثنین چنانکه در اقرب الموارد گفته است . مواعده در آیه بین الاثنین نیست و به معنی وعده است یعنی آنگاه که به موسی چهل شب را وعده کردیم که در میقات باشد و الواح تورات را دریافت کند، سپس شما گوساله را برای عبادت اخذ کردید. * تَوعُدو اِنَعاد: بین الاثنین است به قولی تواعد در خیر و اتعاد در شر است. . اگر با همدیگر وعده کرده بودید در وعده اختلاف می‏کردید. ایعاد: ظاهرا در شر است گویند: «اَوْعَدَهُ ایعاداً تَهَدَّدَهُ» یعنی او را تهدید کرد «اَوْعَدَهُ السِجْنَ» . ننشینید در هر راهی که مردم را می‏ترسانید واز راه خدا باز می‏دارید. ظاهر ان است که قوم شعیب «علیه السلام» در سراه مؤمنان می‏نشسته و آنها را تهدید می‏کرده‏اند. *** مَوْعِد: (به فتح میم و کسر عین) مصدر میمی به معنی وعد و اسم زمان و مکان است مثل . در وعده و عهد من تخلف کردید گفتند: ما از پیش خود وعده تو را تخلف نکردیم. همچنین است موعدة. و در آیه . به معنی مکان است یعنی: هر که از دسته‏های کفر به آن کفر ورزد وعده گاه و مکان او آتش است. و در آیه . مراد زمان است. میعاد: مواعده. وعد. طبرسی فرموده: میعاد به معنی وعده است چنانکه میقات به معنی وقت. در کتب لغت مواعده و وقت نیز گفته‏اند. . خداوند به وعده‏اش تخلف نمی‏کند.