هلهله

لغت نامه دهخدا

( هلهلة ) هلهلة. [ هََ هََ ل َ ] ( ع مص ) تنک بافتن جامه را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || نزدیک شدن. ( منتهی الارب ). || برگردانیدن آواز را در گلو. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || چشم داشتن. || درنگی نمودن. || بیختن آرد را به پرویزن. || به لفظ «هلا» زجر کردن اسب را. ( منتهی الارب ).
هلهله. [ هََ هََ / هَِ هَِ ل َ / ل ِ ] ( اِ صوت ) سر و صدای حاکی از شادی و شعف. هورا. جوش و خروش :
چون نماند اندر میان بس فاصله
خاست از کشتی دزدان هلهله.مولوی.

فرهنگ معین

(هَ هَ لِ ) [ ع . هلهلة ] (اِ. ) هیاهو و سر و صدا در جشن و شادمانی .

فرهنگ عمید

۱. صداهای درهم و هیاهوی مردم در جشن و شادمانی.
۲. [قدیمی] صدا را در گلو گرداندن.

فرهنگ فارسی

صدارادرگلوگرداندن، صداهای درهم وبرهم مردم
تنک بافتن جامه را نزدیک شدن

ویکی واژه

هلهلة
هیاهو و سر و صدا در جشن و شادمانی.