لغت نامه دهخدا هاچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ ) دایاق. چوب که سر آن دو شاخ است و به زیر شاخ درخت و امثال آن زنند تا فرونیفتد و بشکند. تلفظ دیگر آن خاچه است.
فرهنگ معین (چِ یا چَ ) (اِ. ) چوبی که سر آن دو شاخه است و آن را به زیر شاخة درخت و مانند آن زنند تا فرو نیفتد و نشکند.
فرهنگ فارسی (اسم ) چوبی که سر آن دو شاخه است و آنرا بزیر شاخ. درخت و مانند آن زنند تا فرو نیفتد و نشکند دایاق .
